William Kent to jeden z przedstawicieli nurtu Industrial Engineering o wszechstronnym wykształceniu i dużym doświadczeniu zawodowym.
Prowadził badania nad stopami metali kolorowych w latach 1875-1877. Uzyskał tytuł inżyniera mechanika w 1876 r. Redagował czasopisma American Manufacturer i Iron World. W 1882 r. objął stanowisko dyrektora biura spółki produkującej kotły parowe.
W 1895 r. został wydawcą Engineering News, a w latach 1910-1914 redaktorem czasopisma Industrial Engeeenering.
Według Williama Kenta istnieją 3 rodzaje organizacji w przemyśle:
* tradycyjna (cechuje ją brak usystematyzowania),
* przejściowa (uwzględnia systematyzację oraz nieregularne badanie niektórych dziedzin działalności przedsiębiorstwa),
* naukowa (zakłada szczegółowe badanie wszystkich zakresów działalności przedsiębiorstwa).
Kent, w książce pt. Badanie zakładu przemysłowego, wylicza szereg „chorób” kadry kierowniczej, którymi są:
* Urojenia (kierownik jest przekonany, że najlepiej zna swoje przedsiębiorstwo).
* Ambicja (przesadna postępowość).
* Bezwładność (nadmierny konserwatyzm).
* Lekkomyślność (podejmowanie decyzji bez uwzględnienia kosztów).
* Niestałość (jest skutkiem braku wytrwałości).
* Głupota (stosowanie starych rozwiązań, które nie przynoszą efektów).
* Nepotyzm (obsadzanie ważnych stanowisk swoimi krewnymi)
Jest autorem wielu metafor, np.
- Konkurencja jest życiem handlu
- Grosz oszczędzony to grosz zarobiony
- Nie opłaci się nigdy doić myszy
- Młody dla czynu, stary dla rady
