Z badania wynika, że prywatna opieka medyczna (obejmująca zarówno obowiązkowe jak i dodatkowe dobrowolne programy) jest oferowana przez prawie wszystkich respondentów (93% firm) z krajów posiadających publiczną służbę zdrowia finansowaną z podatków (Irlandia, Wielka Brytania, Portugalia, Hiszpania czy Włochy). Natomiast w przypadku krajów, w których funkcjonują ubezpieczenia społeczne (np. Austria, Czechy, Francja, Niemcy, Polska, Szwajcaria i Holandia), prywatna opieka medyczna jest oferowana przez prawie trzy czwarte firm (74%). Niektóre z tych krajów mają niezwykle hojne i efektywne systemy ochrony zdrowia, co zmniejsza wartość sponsorowanego świadczenia medycznego.
Koszty świadczeń zdrowotnych
W krajach, w których publiczna opieka zdrowotna finansowana jest z podatków, pracodawcy wskazywali na nieco wyższy wzrost kosztów świadczeń zdrowotnych na jednego pracownika (średnio 3,7%), niż w krajach w których funkcjonują obowiązkowe ubezpieczenia społeczne (średni wzrost – 2,9%). Respondenci z Wielkiej Brytanii i Irlandii odnotowali największy wzrost (po 4,9%), następnie Portugalii (4,1%) i Holandii (3,7%). Najniższy wzrost kosztów dotyczył Niemiec i Czech (wzrost odpowiednio o 1,7% i 1,8%).
Według Kamila Skowery, konsultanta Mercer: „Niemcy i Czechy mają niezwykle hojne systemy opieki, dlatego pracodawcy finansują świadczenia typu wellness czy inne profilaktyczne zabiegi częściej niż samo leczenie chorób. Oznacza to, że ryzyko zwiększenia kosztów opieki medycznej w tych krajach jest niższe. Odwrotna sytuacja ma miejsce w Wielkiej Brytanii, Portugalii czy Hiszpanii”.
Ekspert firmy Mercer kontynuuje: „Nasze badanie pokazuje, że pomimo wzrostu kosztów, większość pracodawców niechętnie podchodzi do ograniczania uprawnień, zakresu ochrony czy do przeniesienia większych kosztów na pracownika. Aby obniżyć koszty działalności firmy zazwyczaj koncentrują się nadal na sposobach, które nie wpływają bezpośrednio na pracownika, takich jak negocjacje z dostawcami, poprawa zarządzania planem czy jego monitorowanie”.
Wyniki badania wskazują na różne czynniki stojące za wzrostem kosztów opieki zdrowotnej w różnych krajach Europy. W przypadku Polski, Irlandii, Wielkiej Brytanii i Hiszpanii wzrost kosztów wynikał z „inflacji medycznej” (czyli wzrostu kosztów leczenia i lekarstw). Natomiast „zwiększone wykorzystanie usług zdrowotnych” miało największy wpływ na ceny w Czechach czy Portugalii. Regulacje/zmiany legislacyjne przyczyniły się do wzrostu kosztów we Francji i Holandii. W Niemczech najbardziej prawdopodobnym powodem był „wzrost złożoności i kosztów procedur medycznych”.
