Pozapłacowe koszty pracy, tzw. „klin podatkowy”, stanowią w Polsce blisko 40% obciążeń związanych z zatrudnianiem pracownika. O ich wysokości decydują podatki dochodowe oraz składki na ubezpieczenie społeczne opłacane zarówno przez pracodawców, jak i zatrudnionych. W konsekwencji wynagrodzenie otrzymywane przez przeciętnego polskiego pracobiorcę stanowi jedynie 60% kosztów, jakie pokrywa pracodawca.
W 2008 roku pod względem wysokości pozapłacowych kosztów pracy Polska ulokowała się na 14 miejscu wśród 30 państw należących do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Największe obciążenia podatkowe i składkowe z tytułu pracy zanotowano w Belgii (56%).
„Klin podatkowy” przekraczający 50% kosztów zatrudnienia zarejestrowano także na Węgrzech oraz w Niemczech. Najniższe pozapłacowe świadczenia wystąpiły w Meksyku (15,1%), Korei Południowej (20,3%), Nowej Zelandii (22,9%) oraz Irlandii (22,9%).
W 2008 roku Polska odnotowała największy spadek obciążeń z tytułu opodatkowania pracy i składek na ubezpieczenia społeczne spośród wszystkich krajów OECD. W 2007 roku „klin podatkowy” wynosił w naszym kraju 42,9%, a w 2008 już 39,7%. Pomimo zmian, pozapłacowe koszty pracy nadal pozostają wysokie, co bezpośrednio wpływa na sytuację na polskim rynku pracy.
To właśnie z uwagi na koszty zatrudnienia, przedsiębiorcy wykazują dużą ostrożność w tworzeniu nowych miejsc pracy. Z kolei osoby pracujące, które nie godzą się na tak wysokie opodatkowanie pracy, uciekają w „szarą strefę”.
