że realia te przynajmniej w części odbiegają od codziennych wyzwań osób badanych. Głównym powodem takiego podejścia jest standaryzacja możliwości zaprezentowania swoich kompetencji przez wszystkich uczestników procesu. W takiej sytuacji osoby z krótszym stażem będą miały zbliżone szanse na uzyskanie tak samo dobrych wyników. Pozwoli to wówczas porównać potencjał do wykonywania danego zadania początkujących w danym obszarze z osobami z bogatszym doświadczeniem, znającymi wiele schematów postępowania. Ponadto, niektóre osoby lepiej odnajdują się, a zatem i potrafią korzystniej wyeksponować pożądane zachowania, w ćwiczeniach ściśle przynależnym swojemu środowisku pracy, a inne w zadaniach
od niego odległych.
Dobrze skonstruowane ćwiczenia pozwalają na wyrównanie szans wszystkich ocenianych osób oraz zapewniają możliwość zbadania kompetencji na bardziej ogólnym poziomie, nie zawężonym tylko do specyficznych zadań stanowiska.
Najczęściej stosowane rodzaje zadań, to:
- Gra biznesowa – ćwiczenie, w którym uczestnicy starają się uzyskać jak największy zysk dla siebie, swojego zespołu lub reprezentowanej przez nich firmy w warunkach rywalizacji na konkurencyjnym rynku;
- Granie ról – ćwiczenie grupowe z określonymi rolami lub bez określonych ról, podczas którego uczestnicy muszą przedyskutować przedstawione zagadnienia i ustalić wspólny punkt widzenia; problem może być tak zaprojektowany, aby umożliwiał współpracę lub przeciwnie, prowokował do rywalizacji;
- Ćwiczenie symulacyjne – symulacja trudnych rozmów z pracownikiem, klientem, przełożonym lub przedstawicielem związków zawodowych, ze ściśle określoną rolą dla uczestnika oraz aktora;
- Prezentacja – wystąpienie na określony temat dla konkretnej grupy słuchaczy: zarządu, inwestora czy klientów; często jest to prezentacja problemu i proponowanych rozwiązań dla zagadnienia opracowywanego w ramach ćwiczenia zwanego case study;
- „Case study”, czyli analiza przypadku – ćwiczenie, w którym na bazie otrzymanych informacji dotyczących hipotetycznej sytuacji firmy lub działu uczestnik musi ocenić sytuację, mocne i słabe strony, szanse i zagrożenia oraz inne; zazwyczaj elementem zadania jest również przygotowanie strategii dalszego działania;
- Ustalanie faktów – uczestnik otrzymuje niepełny opis sytuacji i po zapoznaniu się z nim podejmuje próby uzyskania pozostałych danych mając do dyspozycji ograniczoną ilość pytań; sprawdzian pod kątem zmiany decyzji przez uczestnika w obliczu zmieniających się faktów;
- "In-basket”, czyli koszyk zadań – zadanie polega na uporządkowaniu przez uczestnika dużej ilości pism, rozporządzeń i korespondencji, które podczas jego nieobecności spłynęły i nie zostały załatwione.
Rzetelne zdiagnozowanie potencjału Uczestnika będzie możliwe tylko wtedy, gdy stworzymy sytuację optymalną dla pojawienia się obserwowanych zachowań. Nie mniej istotne jest, aby obserwowane reakcje były naturalnymi, ukazującymi rzeczywiste tendencje do konkretnych sposobów zachowań osoby badanej w określonych sytuacjach, a nie tendencje w ogóle. Nie jest to łatwe. Grupę Uczestników stanowią osoby z różną motywacją do udziału w sesji (przeszkodą może być zarówno zbyt niska, jak i zbyt wysoka), odmienną potrzebą autoprezentacji, nie mówiąc już o różnicach osobowościowych i temperamentalnych.
